Even naar het tankstation…
Vanmorgen ging ik mijn auto wassen bij het tankstation. Bij zo’n wascabine waarin je tegen betaling van enkele euro’s zelf je auto kunt wassen met een hogedrukreiniger incl. “vlekvrij drogen”, ja ja… Binnen een half uurtje heen en weer dacht ik, maar dat bleek te eenvoudig gedacht. Alle drie de wascabines waren bezet, dus even wachten, want er zou zo wel een cabine vrijkomen… Echter waren twee van de drie auto’s met hele andere zaken bezig dan gebruik maken van de aanwezige voorzieningen… Beide personen signaleerden mij als wachtende nieuwe klant, maar dat leidde niet tot de –in mijn ogen– logische keuze om die ándere zaken even op een ándere plek te gaan doen. Kortom, ik werd keihard genegeerd…
…en wat er dan gebeurt in mij…
Zo’n situatie leidt dus tot een boeiend proces in mij: allerlei emoties passeren de revue incl. de verschillende delen in mij die om voorrang strijden…
Eerst zit ik met stijgende verbazing te bekijken (en volop te oordelen natuurlijk) dat het in onze maatschappij gewoon is geworden om alleen vanuit ‘IK’ te denken en doen (daar waar ik verlang naar meer ‘WIJ’). En als ik letterlijk ‘niet gezien’ word (en dus wel waargenomen) dan doet dat iets met mij. Boosheid komt op…, hier wordt iets geraakt in mij… Tegelijkertijd ervaar ik dat de man waar mijn focus blijkbaar naar uitgaat inmiddels een onzichtbaar scherm als barrière heeft opgetrokken wat zegt ‘ik zie je wel, maar kom niet in mijn buurt!’. Mijn onvolwassen, geraakte boze deel heeft de neiging om uit te stappen en de man eens goed duidelijk te maken dat hij niet alleen op de wereld is. Mijn volwassen wijze deel is inmiddels de situatie eens op andere wijze gaan beschouwen. Als ik mijn gedachten geloof en me door mijn emoties laat leiden, wat zal me dat dan brengen? Op directe wijze opkomen voor mijn belang gaat met zo’n ‘scherm’ nl. vast niet tot succes leiden, sterker nog, waarschijnlijk gaat het het proces alleen maar vertragen én mijn eigen frustratie verhogen. En zo’n ‘strijd-modus’ gaat –als ik eerlijk ben J– eigenlijk over mijn ego en kost me alleen maar energie. Een strategische aanpak werkt vast beter, bedenkt mijn wijze ik… Dus besluit ik om deze situatie als een speelse uitdaging te zien. Ik benader de man rustig en voorzichtig open ik met “mag ik u wat vragen?” (kort nors knikje) en dan vriendelijk “gaat u nog van de voorzieningen gebruik maken?” (“neuh…”), gevolgd door “zou u dan uw auto misschien hiernaast even willen neerzetten, zodat ik de mijne kan gaan wassen?” (“ghrumm…”, plus een boze blik). Dit is het maximaal haalbare bedenk ik me, maar het werkt…, een minuut later rijd ik met een glimlach mijn auto de wascabine in en weer een kwartier later ben ik weer op weg richting huis.
Toch nog even mopperen en dan schakelen
Nadat ik toch nog even mijn frustratie over zoveel IK-denken in onze maatschappij heb geuit naar mijn begripvol luisterende vriend, kom ik in de evaluerende modus. Hoe bijzonder is het toch dat een ogenschijnlijk eenvoudige gebeurtenis zoveel oproept, maar ook informatie geeft over…
…hoe het bij mij van binnen werkt…
Over hoe ik geraakt kan worden als ik me niet gezien voel, welke gedachten dan automatisch opkomen, hoe ze mijn emotie beïnvloeden, over mijn primaire neigingen vanuit mijn onvolwassen deel, over hoe ik inwendig de keuze maak tussen strijden en strategie om mijn plek alsnog in te nemen, over de angst voor een boze reactie en het tóch doen (‘feel the fear and do it anyway’), over het waarnemen van onzichtbare maar voelbare afrasteringen, over hoe ik dan omga met iemands’ persoonlijke ruimte, over wat het met me doet om onderdanig gedrag in te zetten als middel om iets te bereiken, …. en over hoe ik frustratie uiteindelijk omzet in ‘het spel spelen’ en een inwendige glimlach over mijn mini-succesje.
En ook hoe ik dit proces altijd weer bewust moet doorlopen om uit de negatieve emoties te komen, zodat ik weer in de staat raak waarin ik wil leven. Van bewust onbekwaam naar bewust bekwaam bewegend. Altijd weer op weg om te leren…
Hoe doe jij dit?
Zijn dit bij jou ook al bewuste processen? Wanneer word jij geraakt en wat gebeurt er dan met je? En hoe en wanneer stap jij in je helikopter en beschouw je je eigen gedachten, emoties en neigingen van een afstandje? Hoe kom jij op voor jouw belang? Hoe neem je de plek in die klopt voor jou? Hoe voel jij intuïtief wat wel of niet haalbaar is? En laat jij je leiden door je emoties of maak je keuzes in je handelen? En overall, wie wil jij zijn en lukt het om hier vorm aan te geven?
Stappen zetten?
Benieuwd hoe je hierin kan groeien? En hoe wij jou hierin kunnen helpen? Kom dan naar onze Workshop De Essentie van Natuurlijk Leiderschap of maak een afspraak voor een gratis oriënterend gesprek!
Met enthousiaste groet,
Corinne, ook namens Wilma
